Λησμονημένα και αξέχαστα

Το δικό μου κεφαλοχώρι, η Καρυά, είναι στην ορεινή Λευκάδα. Εκτός από το καλό κρασί που παράγει -μαύρο και κεροπάτι από βαρτζαμί και μοσχάτο σταφύλι- που η γεύση του είναι ανεπανάληπτη, βγάζει και χρυσοχέρες γυναίκες, που φτιάχνουν τα πιο ωραία εργόχειρα, όπως τα υφαντά του αργαλειού και τα μοναδικά κεντήματα με τη σταυροβελονιά και το ψαθάκι. Επίσης η Καρυά βγάζει πολλούς και καλούς γλωσσοπλάστες, που διηγούνται ωραίες και νόστιμες ιστορίες που κάνουν τον ακροατή να ξεχνάει όλες τις τυχόν αγκούσες του. Το Θείο αυτό δώρο που έδωσε η φύση στο ως άνω χωριό είναι ανεξήγητο. Κάποιοι λένε πως είναι από τα δροσερά και πλατύφυλλα πλατάνια της ωραίας μας πλατείας. Άλλοι λένε πως είναι το δροσερό νερό από την πάνω και την κάτω βρύση. Όπως και να ’χει, οι επισκέπτες που έρχονταν και έρχονται στο χωριό μας, με βουλιμία ακούνε τις νόστιμες ιστορίες που διηγούνται προπαντός οι πιο μεγάλοι. Η συνέχεια στο βιβλίο…